Toen ik aankwam in Kathmandu stond Niken op me te wachten bij het vliegveld. Ik ben een week in het kindertehuis, ‘Every Child Counts’, geweest. Er zijn op dit moment 4 kinderen in het huis: 3 meisjes en 1 jongen. Ze zijn allemaal tussen de 13 en de 16 jaar oud. Ze zijn beleefd, leergierig, spreken goed Engels (alle vakken op school zijn in het Engels!) en zijn erg serieus bezig met hun studie. De kinderen gingen overdag naar school en Niken en Pragati ook naar hun werk (ze geven les op een school). Overdag bezocht ik de vele historische en religieuze plekken in de stad. Wanneer de kinderen terug kwamen van school had ik georganiseerd dat we samen een yoga les kregen van een aardige Nepalese lerares op het dakterras. Na school gingen ze aan de slag met hun huiswerk, waarmee ik af en toe kon helpen met bijv. de wiskunde sommen. Ook was er tijd om buiten te spelen. De kinderen hadden gedurende de week dat ik er was een dag vrij vanwege een feestdag. We hebben samen een schildering op de muur in het huis gemaakt, spelletjes gespeeld en ik heb ze getrakteerd op een ijsje. ’s Avonds heb ik spaghetti voor ze gemaakt, wat ze lekker vonden!

Het was erg fijn om de eerste week van mijn reis in Azië bij Niken en Pragati te verblijven, ik voelde me er welkom en we hebben veel gezellige gesprekken gevoerd. Over het leven in Azië, en specifiek in Nepal. Dit was voor mij het ‘Actlocal gevoel’, de gesprekken die we samen hebben gevoerd en het feit dat je je moet aanpassen aan de Nepalese wijze van leven, wonen en eten. Daarnaast hebben Niken en Pragati me ook goed geholpen met het plannen van het vervolg van mijn reis in Nepal, o.a. een trekking in het Annapurna gebergte. Kortom, een mooie start van mijn reis in Azië!